Hiçbir aynada yoksun
Çevrendekiler çiziyor yüzünü
Her çemberine giren
İstedikleri renklere boyayıp,
İstedikleri giysilere bürüyorlar seni
Hiçbir aynada yoksun.
O kadar uzun zaman önce oldu ki kendinden gidişin
İçindeki her parçayı, sevgi almak uğruna değiş tokuş edişin
Kabul görmek, onay almak uğruna
Sevdiğim dediklerinin her biri,
Yüzünün bir parçasını değiştirdi.
Şimdi hiçbir coğrafyaya ait olamayan
Yabancı bir iklim uzanıyor yüzünde
Sana ait geride kalan tek şey gözlerin
Aynada yoksun
Yaşamın başlangıcı ve kaynağıydın
Etinle kanınla sütünle verdiğin hayat
Çalıyor seni senden
Hiç kimse olarak duruyorsun orada
Kaldıysa son bir enerjin
Kurtarılacak son bir şey talanda
En başa dönerek yeniden hatırla
Ve bu sefer sana ait olanı koruyarak
Yürü yolunda,
Kendin olabildiğince, varsın
Kendin olduğun için değerli,
Kendin olabildiğinde ancak
Özgürce sevebilirsin, kendinden başlayarak her şeyi,
Buyur et içine özünü kutsayabileni,
Özünle bir oluşunu anlayabileni.
Kendinle buluştuğunda:
Hem anlayabileceksin, hem de göreceksin koşulsuz;
Baktığın tüm aynalarda tam olarak kendini
Ve tüm gerçekliğiyle aynada olabilen ve olamayan diğerlerini…
Emel Eva Tokuyan
Facebook Yorum
Yorum Yazın