Daima akan ve değişen yeryüzünde bizde değişen ne? Saatimizde saniyeler, takvimimizde günler, tenimizde çizgiler, saçlarımızda aklar, düşürerek giderken hayat, aynı yerde sayıp duruyor olmamız neden? Çünkü hep dışarıya bakmaya alıştı gözlerimiz. Hep kendinden yana sözlerimiz. Alışkanlıklarımız, biz yılları sayarken daha da güçlendirdi ağlarını içimizde. Öyle alıştık ki bulunduğumuz kattan bakmaya başka pencere yok sanıyoruz. O kadar çok tekrar ettik ki giriş-gelişme-sonuç bölümlerini aynı şekilde örmeye bir başka biçimde örülemez ki diyoruz. Oysa ne çok seçenek var. Aklın ne çok yolları, kalbin ne farklı duyguları, ellerin ne çok üretecek imkânları var. Buna rağmen seçim kavşaklarında tutup tutup hep aynı çukura düşüyoruz kendimizi. Her gün bin bir zahmetle tepeye yuvarladığımız o koca taş; tam zirvedeyken onca emeğimizi alıp da bir çırpıda düşüveriyor yeniden en dibe. Ya da karlı bir kasabada hep aynı tarihte açıyoruz gözlerimizi kendimizi tekrarlayacağımız bir güne. Sizin çukurunuz ne? Hangi düşünüş, hangi bakış, hangi yorumlayış, hangi zan? Sizin çukurunuz ne? Hangi alışkanlığınızdır sizi aynı tekrara mahkûm eden, aynı çukura düşüren? Belki bu minik şiir biraz ilham biraz ipucu verir her birimize:
“Beş Bölümde Yaşam Öyküm
1-Caddede yürüyordum
Yolun ortasında derin bir çukur varmış.
İçine düştüm.
Kayboluverdim… Umutsuzum.
Ama bu benim hatam değil.
Buradan çıkacak bir yol bulmam sonsuza dek sürdü
2-Aynı caddede yeniden yürümeye başladım.
Yolun kenarında derin bir çukur varmış.
Sanırım onu görmedim
Ve yeniden içine düştüm.
İnanamıyorum gene aynı yerdeyim.
Ama bu benim hatam değil.
Çukurdan çıkacak bir yol bulmam uzun bir zaman aldı.
3-Aynı caddede yürümeye başladım.
Yolun kenarında bir çukur vardı.
Bu kez onu gördüm.
Ama gene içine düştüm…
Benimki bir alışkanlık
Gözlerim faltaşı gibi açık
Nerede olduğumu biliyorum.
Bu benim hatam.
Bu kez hemen dışarı çıktım.
4-Aynı caddede yürümeye başladım.
Yolun kenarında derin bir çukur vardı;
Çevresinden dolandım
5-Ve başka bir caddede yürümeye başladım.
* Tibet’in Yaşam ve Ölüm Kitabı sf 65 Dharma Yayınevi (Healıng the Chıld Within kitabından alıntı)
“Beş Bölümde Yaşam Öyküm
1-Caddede yürüyordum
Yolun ortasında derin bir çukur varmış.
İçine düştüm.
Kayboluverdim… Umutsuzum.
Ama bu benim hatam değil.
Buradan çıkacak bir yol bulmam sonsuza dek sürdü
2-Aynı caddede yeniden yürümeye başladım.
Yolun kenarında derin bir çukur varmış.
Sanırım onu görmedim
Ve yeniden içine düştüm.
İnanamıyorum gene aynı yerdeyim.
Ama bu benim hatam değil.
Çukurdan çıkacak bir yol bulmam uzun bir zaman aldı.
3-Aynı caddede yürümeye başladım.
Yolun kenarında bir çukur vardı.
Bu kez onu gördüm.
Ama gene içine düştüm…
Benimki bir alışkanlık
Gözlerim faltaşı gibi açık
Nerede olduğumu biliyorum.
Bu benim hatam.
Bu kez hemen dışarı çıktım.
4-Aynı caddede yürümeye başladım.
Yolun kenarında derin bir çukur vardı;
Çevresinden dolandım
5-Ve başka bir caddede yürümeye başladım.
* Tibet’in Yaşam ve Ölüm Kitabı sf 65 Dharma Yayınevi (Healıng the Chıld Within kitabından alıntı)
Facebook Yorum
Yorum Yazın