BİRLİKTE GÜZEL

İnsanın kişilik yapısını “benim” dedikleri ile “bizim” dedikleri arasındaki tercihi belirliyor. “Benim evim.”, “ benim bahçem.”, “benim arabam.” deniliyor.  Bir de, “Bizim” dediklerimiz var. “bizim sokak.”,”bizim site”,“ bizim kent” "bizim bölge" "bizim ülke" gibi. Sürekli olarak “benim” dediklerini öne çıkaran insanlara “bencil” demek yanlış olmaz. Söze “bizim” diye başlayıp, bizim olanları öne çıkaran, bizim olan için benim olandan vazgeçebilen, insanlara da “toplumcu” nitelendirmesi uygun düşüyor. Toplumu oluşturan bireylerin çoğunluğu bencilse, ortak sorunlara ortak çözümler bulmak, birlikte iş kotarmak, birlikte yaşamak zorlaşıyor.

Bencillik ve toplumculuk konusundaki düşüncelerimi neden böyle bir yazının konusu yaptığım neden okuyucularla paylaşmak gereğini duyduğum, konuyu aktarınca daha iyi anlaşılacak.

Manisa Birlik olarak 1987 yılından bu yana gerçekleştirmek için çalıştığımız Yeni Manisa Projesi tamamlandı diyebiliriz artık. Yeni Manisa diğer adıyla Güzelyur Mahallesi Bol yeşil alanlı, anıtları, ağaçları ve sosyal donatıları ile farklı, yeni ve örnek bir yerleşim alanı oldu. Yeni Manisa anıtlarla donatıldı. Yeni Manisa’daki anıtların sayısı Manisa’daki anıtların toplamından çok fazla. Kentimizde tek Yunus Emre anıtı var o da Yeni Manisa’daki Birlik Parkında. Yeni Manisa’da park olarak düzenlemeyi bekleyen alanlar da var. Bu alanlar, belediyemizin öncülüğünde sivil toplum örgütleri tarafından ağaçlandırılabilir. Yeni Manisa daha yeşil bir konuma gelir. Yüzme havuzlarının en bol olduğu bölge de Yeni Manisa. İlk bahçeli iki katlı konutlar ve ilk bir artı bir konutlar Yeni Manisa’da yapıldı. Yeni Manisa’daki Parklarda ördekler, kazlar, tavus kuşları ağaçların, konutların, parktaki masaların arasında insanlardan korkmadan özgürce dolaşıyorlar.

Yeni Manisa’daki konutlarda oturanların “benim” dedikleri evleri ve evlerinin çevresinde bahçeleri var. Kooperatif ortakları “benim evim” dedikleri evlerini güzelleştirmek için çalışıyorlar. Evlerinin çevresini yeşillendirmek isteyenler de oluyor. Bazıları bahçesine çim ekip, ağaç dikerken, bir bölümü de domates, patlıcan, biber yetiştirmeye çalışıyor. Barış Alanı’nda oturanların “benim” dedikleri evleri ve bahçelerinin yanında “bizim” diyebilecekleri ortak yerler ve yapılar da var. Bazıları “benim” dediklerine sahip çıkarken, “bizim” diyebilecekleri yerlerin varlığının farkında bile değiller. Bazıları da “benim bahçemdeki, biberlerime, bizim tavus kuşları zarar veriyor, benim biberler için bizim tavus kuşlarının çaresine bakın, onları siteden uzaklaştırın, yok edin.” diyorlar. Aba altından sopa göstermeyi de ihmal etmiyorlar. Kuşları zehirleyebileceklerini bile ima ediyorlar. “Benim olan için bizim olandan vazgeçelim” diyorlar. Oysa doğru olan, bizim alanı, Bizim Manisa Tarzanı Parkı’nı, bizim parktaki bizim ağaçları ve bizim kuşları korumak için, “benim” denilen patlıcanın biberin domatesin ikinci plana itilebilmesidir. Bunu yapabilirsek Yeni Manisa’da yaşam zenginleşip güzelleşir. Bunu başarabilirsek, parklarımızda bahçelerimizde ortak alanlarımızda barış kardeşlik gelişip boy verir. Bizim olanın mutluğu, benim olanın mutluğundan daha büyük, daha derin daha kalıcı olur

Bizim olan için benim denileni feda edebilen insanların çoğunlukta olduğu toplum gelişkin toplumdur. Bizim dediklerimizin güzelliği ve geleceği için benim dediklerimizi ikinci plana ötelemek insanı yüceltir. Bizim ülkemiz, bizim kentimiz, bizim mahallemiz, bizim sokağımız, bizim sitemiz  güzel değilse, evimizin güzelliği neye yarar ki?

YAŞAM BİRLİKTE GÜZEL