Gözlerine ağır gölgesi düşmüş hüznün
Ellerinden tuttukların, öksüz koymuşlar,
Helalleşmeden, yokluğa karışmışlar belli
Dudaklarında asılı kalmış edemediğin vedalar,
Gülüşünün donmuş solukluğu ondan…
Şen bakışından tanırım seni, bu sen değilsin
Can kırıkları acıyla yerleşmiş gözbebeğine,
Anlatmaktan, anlaşılma çabasından vazgeçmiş
Biraz yorgun/yılgın, biraz umudunu kesmiş
Koyu kederli, gölgeler eklenmiş gözlerine
Sisli akşamlar kadar sisli bakışlar ondan…
Cesur duruşundan tanırım seni, bu sen değilsin
Sahibini arayan, derine gizlenmiş sorular,
Artık, işitme olasılığını yitirdiğin yanıtlar,
Koca bir kaya gibi birikmiş kucağında
Engebeli yollar, tüketmiş yaşam gücünü
Düşmüş omuzlarının gönülsüzlüğü ondan…
Ne kadar gizlesen, suretinin altında, yaralarını
Ve desen de “geçti gitti, yaşam kaldı ardında,
Düşsem de kalkarım yolun bir noktasında”
Gülüşün, bakışın, duruşun ele veriyor olanı,
Yaşanmamışlığın açtığı, saramadığın gönül sızını
Dedim ya tanırım seni dost ve anlarım sustuklarını
Facebook Yorum
Yorum Yazın