Bazı insanlar değişimin önünde, ama nasıl biliyor musunuz? Değişimi hızlandırmak için öncü olarak değil, değişimin hızını kesmek için engel olarak önünde...
“Taş devrine, taş bittiği için değil, kafalar değiştiği ve geliştiği için son verildi” Kafalar değişmeseydi ve gelişmeseydi ne taş biterdi ne de taş devri. İyi mi olurdu kötü mü olurdu bilemiyorum. Ancak, bu kadar çok sorunumuz olmazdı. Nehirlerimiz ve denizlerimiz kirlenmezdi, ozon tabakası da hiç delinmezdi. Yaşamı kolaylaştıran buluşlarda olmazdı ama, hava, su, toprak kirlenmesinin getirdiği hastalıklar da olmazdı. Doğal olarak atom bombası da olmazdı. Kimyasal silahlarda olmazdı. Büyük savaşlarda olmazdı. Ancak değişim gerekli. İyiye güzele doğru değişim gerekli.
Kafayı değiştirmeden hiçbir şeyin değişmediği, değişim olsa da bunun algılanmadığı biliniyor. Kafasını değiştiremeyenler değişime de engel oluyorlar. Değişimin hızını kesiyorlar.
Çok yazdım çok söyledim. En büyük kusurumuz: Sorunlarla yaşamaya hemen kolayca alışıvermek. Her yıl, hatta her gün aynı filmi, bir Kemal Sunal filmi gibi bıkmadan usanmadan gülümseyerek izlemek. Sorunlar, alıştığımız bir giysi, kirli bir gömlek gibi üstümüzde duruyor, rahatsızlık belirtisi göstermiyoruz, sırtımızdan çıkarıp atmıyoruz.
2017 yılını da geride bırakıyoruz. Yıl içinde kriz alttan alta yokladı. Belli sıkıştırmalar oldu ancak, tansiyonumuzun yükseldiği anlar oldu. Hemen ardından böbreğimizden taş aldırmak zorunda kaldık. Neyse gelen sıkıntıları sorunsuz aşmayı başardık. Anlayacağınız 2017 yılını olaylı geçirdik. Sıkıntılarımız yok değil, bir bölümü ister istemez 2018’e de taşınacak. Dileriz bizi yönetenler ve biz hepimiz, 2017’nin son günlerinde, yaptıklarımızı yapamadıklarımızı ve yapacaklarımızı serin kanlılıkla yeni baştan bir düşünürüz. Buna gerçekten ihtiyacımız var.
Hepimiz, kendimize “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu mutlaka sormalıyız. Bu sorunun yanıtını mutlaka hepimiz bulmalıyız. Aslında da grup grup toplanıp “Biz nerede hata yaptık?” sorusunun yanıtını bulmaya çalışmalıyız. İnanın çok yararlı olacaktır. Bunu her düzeyde yapmalıyız.
Ülkenin her yerinde, her kentinde, her evinde yapmalıyız bunu. Ankara’da bizi yönetenlerde yapmalı. Manisa’da ki yöneticiler de. Herkes “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu kendine sormalı. “Kimse ayranım ekşi demez” demeyin. Ayranımız ekşiyse tatlı diyerek bir yere varamayacağımızı öğrenmek için daha da geç kalmamalıyız.
Değişimin önünde olmalıyız. Ama nasıl? Elbet, değişimin isteklisi, destekçisi ve değişimin öncüsü olarak önünde olmalıyız. Atın arabanın önünde olduğu gibi olmalıyız. Atı arabanın ardına koşamazsınız. Değişimin önünde dursanız da uzun süre kalamazsınız. Değişim zorluyor. Dileriz tüm değişimler, ülkemizin, dünyamızın ve tüm insanlığın yararına olur.
“Taş devrine, taş bittiği için değil, kafalar değiştiği ve geliştiği için son verildi” Kafalar değişmeseydi ve gelişmeseydi ne taş biterdi ne de taş devri. İyi mi olurdu kötü mü olurdu bilemiyorum. Ancak, bu kadar çok sorunumuz olmazdı. Nehirlerimiz ve denizlerimiz kirlenmezdi, ozon tabakası da hiç delinmezdi. Yaşamı kolaylaştıran buluşlarda olmazdı ama, hava, su, toprak kirlenmesinin getirdiği hastalıklar da olmazdı. Doğal olarak atom bombası da olmazdı. Kimyasal silahlarda olmazdı. Büyük savaşlarda olmazdı. Ancak değişim gerekli. İyiye güzele doğru değişim gerekli.
Kafayı değiştirmeden hiçbir şeyin değişmediği, değişim olsa da bunun algılanmadığı biliniyor. Kafasını değiştiremeyenler değişime de engel oluyorlar. Değişimin hızını kesiyorlar.
Çok yazdım çok söyledim. En büyük kusurumuz: Sorunlarla yaşamaya hemen kolayca alışıvermek. Her yıl, hatta her gün aynı filmi, bir Kemal Sunal filmi gibi bıkmadan usanmadan gülümseyerek izlemek. Sorunlar, alıştığımız bir giysi, kirli bir gömlek gibi üstümüzde duruyor, rahatsızlık belirtisi göstermiyoruz, sırtımızdan çıkarıp atmıyoruz.
2017 yılını da geride bırakıyoruz. Yıl içinde kriz alttan alta yokladı. Belli sıkıştırmalar oldu ancak, tansiyonumuzun yükseldiği anlar oldu. Hemen ardından böbreğimizden taş aldırmak zorunda kaldık. Neyse gelen sıkıntıları sorunsuz aşmayı başardık. Anlayacağınız 2017 yılını olaylı geçirdik. Sıkıntılarımız yok değil, bir bölümü ister istemez 2018’e de taşınacak. Dileriz bizi yönetenler ve biz hepimiz, 2017’nin son günlerinde, yaptıklarımızı yapamadıklarımızı ve yapacaklarımızı serin kanlılıkla yeni baştan bir düşünürüz. Buna gerçekten ihtiyacımız var.
Hepimiz, kendimize “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu mutlaka sormalıyız. Bu sorunun yanıtını mutlaka hepimiz bulmalıyız. Aslında da grup grup toplanıp “Biz nerede hata yaptık?” sorusunun yanıtını bulmaya çalışmalıyız. İnanın çok yararlı olacaktır. Bunu her düzeyde yapmalıyız.
Ülkenin her yerinde, her kentinde, her evinde yapmalıyız bunu. Ankara’da bizi yönetenlerde yapmalı. Manisa’da ki yöneticiler de. Herkes “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu kendine sormalı. “Kimse ayranım ekşi demez” demeyin. Ayranımız ekşiyse tatlı diyerek bir yere varamayacağımızı öğrenmek için daha da geç kalmamalıyız.
Değişimin önünde olmalıyız. Ama nasıl? Elbet, değişimin isteklisi, destekçisi ve değişimin öncüsü olarak önünde olmalıyız. Atın arabanın önünde olduğu gibi olmalıyız. Atı arabanın ardına koşamazsınız. Değişimin önünde dursanız da uzun süre kalamazsınız. Değişim zorluyor. Dileriz tüm değişimler, ülkemizin, dünyamızın ve tüm insanlığın yararına olur.
Facebook Yorum
Yorum Yazın