“Taş devrine, taş bittiği için değil, kafalar değiştiği ve geliştiği için son verildi.” Kafalar değişmeseydi ve gelişmeseydi ne taş biterdi ne de taş devri. İyi mi olurdu kötü mü olurdu bilemiyorum. Ancak, bu kadar çok sorunumuz olmazdı. Nehirlerimiz ve denizlerimiz kirlenmezdi, ozon tabakası da hiç delinmezdi. Yaşamı kolaylaştıran buluşlarda olmazdı. Yazı ve resim olmazdı işte bu kötü olurdu.
Kafayı değiştirmeden hiçbir şeyin değişmediği, değişim olsa da bunun algılanmadığı biliniyor. Kafasını değiştiremeyenler değişime de engel oluyorlar. Değişimin hızını kesiyorlar.
Hep yazıyorum ve söylüyorum, en büyük kusurumuz, sorunlarla yaşamaya hemen kolayca alışıvermek. Her yıl, hatta her gün aynı filmi, bir Kemal Sunal filmi gibi bıkmadan usanmadan gülümseyerek izlemek. Sorunlar, alıştığımız bir giysi, kirli bir gömlek gibi üstümüzde duruyor, rahatsızlık belirtisi göstermiyoruz, sırtımızdan çıkarıp atmıyoruz. “Alın yazısı kader” deyip geçiyoruz.
Her şey güllük gülistanlık deniliyor ama üretim artışı yok, işsizliğin önlenmesi yok, gelir düzeyinin yükselmesi yok, satılan çok yerine konulan yok, sorunlar var çözüm yok. Kurtuluş dışarıdan verilen reçeteleri ile değil, kurtuluş öz kaynaklarımıza yönelmekle ve insanımızın üretkenliğine güvenmekle olur. Ah, politikacılarımız bunu bir anlasa, sorunun çözümü yolunda en önemli adım atılmış olacak.
2017 yılını geride bırakmaya çok az kaldı. Yıl içinde büyük bir kalp krizi yaşadık. Hemen ardından böbreğimizden büyük bir taş aldırmak zorunda kaldık. Anlayacağınız 2017 yılını 2016 yılı gibi çok sıkıntılı geçirdik. Sıkıntılarımızın bir bölümü ister istemez 2018’e de taşınacak. Dileriz bizi yönetenler ve biz hepimiz yaptıklarımızı yapamadıklarımızı ve yapacaklarımızı serin kanlılıkla yeni baştan bir düşünürüz. Buna gerçekten ihtiyacımız var.
Hepimiz, kendimize “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu mutlaka sormalıyız. Bu sorunun yanıtını mutlaka hepimiz bulmalıyız. İnanın çok yararlı olacaktır. Bunu her düzeyde yapmalıyız.
Ülkenin her yerinde her kentinde her evinde yapmalıyız bunu. Ankara’daki yöneticiler de yapmalı. Manisa’da ki yöneticiler de herkes “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu kendine sormalı. “Kimse ayranım ekşi demez” demeyin. Ayranımız ekşiyse tatlı diyerek bir yere varamayacağımızı öğrenmek için daha da geç kalmamalıyız.
Değişimin önünde olmalıyız. Ama nasıl? Elbet, değişimin isteklisi, destekçisi ve değişimin öncüsü olarak, atı arabanın önüne koşmalıyız ardına değil…
Kafayı değiştirmeden hiçbir şeyin değişmediği, değişim olsa da bunun algılanmadığı biliniyor. Kafasını değiştiremeyenler değişime de engel oluyorlar. Değişimin hızını kesiyorlar.
Hep yazıyorum ve söylüyorum, en büyük kusurumuz, sorunlarla yaşamaya hemen kolayca alışıvermek. Her yıl, hatta her gün aynı filmi, bir Kemal Sunal filmi gibi bıkmadan usanmadan gülümseyerek izlemek. Sorunlar, alıştığımız bir giysi, kirli bir gömlek gibi üstümüzde duruyor, rahatsızlık belirtisi göstermiyoruz, sırtımızdan çıkarıp atmıyoruz. “Alın yazısı kader” deyip geçiyoruz.
Her şey güllük gülistanlık deniliyor ama üretim artışı yok, işsizliğin önlenmesi yok, gelir düzeyinin yükselmesi yok, satılan çok yerine konulan yok, sorunlar var çözüm yok. Kurtuluş dışarıdan verilen reçeteleri ile değil, kurtuluş öz kaynaklarımıza yönelmekle ve insanımızın üretkenliğine güvenmekle olur. Ah, politikacılarımız bunu bir anlasa, sorunun çözümü yolunda en önemli adım atılmış olacak.
2017 yılını geride bırakmaya çok az kaldı. Yıl içinde büyük bir kalp krizi yaşadık. Hemen ardından böbreğimizden büyük bir taş aldırmak zorunda kaldık. Anlayacağınız 2017 yılını 2016 yılı gibi çok sıkıntılı geçirdik. Sıkıntılarımızın bir bölümü ister istemez 2018’e de taşınacak. Dileriz bizi yönetenler ve biz hepimiz yaptıklarımızı yapamadıklarımızı ve yapacaklarımızı serin kanlılıkla yeni baştan bir düşünürüz. Buna gerçekten ihtiyacımız var.
Hepimiz, kendimize “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu mutlaka sormalıyız. Bu sorunun yanıtını mutlaka hepimiz bulmalıyız. İnanın çok yararlı olacaktır. Bunu her düzeyde yapmalıyız.
Ülkenin her yerinde her kentinde her evinde yapmalıyız bunu. Ankara’daki yöneticiler de yapmalı. Manisa’da ki yöneticiler de herkes “Ben nerede hata yaptım?” sorusunu kendine sormalı. “Kimse ayranım ekşi demez” demeyin. Ayranımız ekşiyse tatlı diyerek bir yere varamayacağımızı öğrenmek için daha da geç kalmamalıyız.
Değişimin önünde olmalıyız. Ama nasıl? Elbet, değişimin isteklisi, destekçisi ve değişimin öncüsü olarak, atı arabanın önüne koşmalıyız ardına değil…
Facebook Yorum
Yorum Yazın