KOCA YÜREK BÜLENT KOŞMAZ

       Küçük Dev Adam'da denebilir. O küçük adamın büyük bir yüreği ve büyük umutları vardı.

     Bülent Koşmaz'ı 20 Haziran Cuma günü yitirdik. Haberi, Rıfat Uygur'la birlikte yaptığımız Manisa'da Yaşam Programında öğrendim. İnanamadım, inanmak istemedim. Haberi doğrulattıktan sonra, radyodan duyurma görevi bana düştü. Koca Yüreği yitirdik dedim. Adı ve anısı yaşatılacak dedim. Yapımına emeğinin geçtiği Manisa Ticaret ve Sanayi Odası Binasına "Bülent Koşmaz Hizmet Binası" adı verilmeli dedim. Hemen aklıma gelenler bunlar oldu. Sonra, eşi Saadet Koşmazı, kızlarını ve damatlarını düşündüm. Bu acıya katlanmak biziim içiin zor olduğuna göre onlar için çok daha zor olacaktı biliyorum.
     Beş altı yıl önce Bülent Koşmaz'ı yakından tanıma fırsatı buldum. Sanırım o da beni aynı dönemde daha yakından tanıdı. birbirimizi tanımadan önce ayrı saflardaydık. Ayrı düşüncelerimizin dostluğumuzu zenginleştirdiğini ikimiz de sonradan öğrendik. 
     Üçpınar'da kurduğumuz konut kooperatifinin ortağıydı. Obasya Turizm Geliştirme Kooperatifine de ortak olmuştu. Biliyorum kurduğum her kooperatife ortak olacaktı. Çünkü aramızda giderek güçlenen bir güven oluşmuştu.
     Adı Koşmaz olup da, hizmete bu kadar hızlı koşan bir başka insan tanımadım.  Yıllarca onu aramızdan alan illet hastalıkla birlikte yaşadı. Yaşam bağları çok güçlüydü. Bir gün, bir ucu burnunda diğer ucu elindeki torbadaki şişede olan bir hortumla geldi toplantıya. Yara bantlarıyla tutturulmuştu hortum. O hiçbir şey yokmuşcasına, toplantıya katılıyor, konuya yoğunlaşıyor ve düşüncelerini söylüyordu.  Çalışkanlığı ile örnek gösterilecek bir insandır Bülent Koşmaz.
    Manisa Tarzanı'nın yaşam öyküsünü derlemiştim, Manisa Tarzanı'nı tanıyanlarla konuşarak. Sonra derlediğim o yaşam öyküsünden Manisa Tarzanı filmi yapılmıştı. Bülent Koşmaz'ın yaşam öyküsü de derlenmeli, kitap haline getirilmeli. Hatta film yapılmalı. Manisa Tarzanı için bir tanım yapmıştım 'Es geçileni iş edinene Tarzan denir' şeklinde. Bülent Koşmaz'da çok insan tarafından es geçilen kente hizmeti iş edindiği için O da bir Tarzan"dır. Kente Hizmet Tarzanı, Koca yürek.
    Bülent Koşmaz'ı seven Manisalıların O'nun adını ve anısını yaşatacaklarından hiç kuşkum yok. Yapımına öncülük ettiği binaya  "Bülent Koşmaz Hizmet Binası"nı vererek başladılar işe. Yapımına başlanılacak olan fen lisesine de "Bülent Koşmaz Fen lisesi" adı verilecekmiş. Yakışır vallahi.
    Bülent Koşmaz'ı yakından tanıma fırsatım olmasaydı, böyle bir yazı yazamazdım. İnsanları değerlendirmeden önce tanımak gerek. Tanımak için görüşmek gerek. Birlikte çalışmak gerek. Birlikte sorumluluk yüklenmek gerek. Ben yakından tanıyınca gördüm o küçük adamın kocaman yüreğini.
    Gülmesini bilen insanları oldum olası sevmişimdir. Bülent Koşmaz gülmeyi seven bir insandı. Öfkesi de gülmesi de yakışıyordu O'na...
    Manisa'da iz bırakan az sayıdaki insanlardan birisi de Bülent Koşmaz'dır. O geride, Sadece Sanayi ve Ticaret Odasını, yapımına emeği geçen, Organize Sanayi Bölgesini bırakmadı. O Onu yürekten seven dostlar bıraktı geriye. İyi ki, Bülent Koşmaz'ı yakından tanıma fırsatı bulmuşum.  Onunla olduğum her toplantıdan bir şeyler öğrenerek ayrıldım. O insanı çoğaltan birisiydi. sevgiyi ve bilgiyi paylaşarak büyüten birisiydi. Kendisi hastalık nedeniyle eriyip gidiyordu ama, sevgi dolu gözleri ve koca yüreği hiç küçülmedi.
   Rahat uyu, seni hiç unutmayacağız Koca Yürek Bülent Koşmaz. Sen hizmetlerinle, gülen yüzünle ve kocaman yüreğinle hatırlanacaksın hep...