BİR AYDA YATAĞA MAHKUM OLDU

Manisa’nın Şehzadeler ilçesinde Diyarbakırlı bir ailenin 8 çocuğundan biri olan 29 yaşındaki Ümit Aktepe büyük abisinin yanında şoför olarak çalışırken böbreklerinin iflas etmesi sonucu annesinden nakledilen böbrekle yeniden hayata tutundu. Böbrek naklinden bir yıl sonra annesini kaybeden Aktepe, 9 ay önce başlayan ayak ağrılarıyla yürümekte zorluk çekemeye başladı. Çok sayıda doktora giden ancak bir türlü hastalığına teşhis konulamayan genç adam son bir aydır hem yatalak duruma geldi hem de konuşma yetisini kaybetti. Hastalığı öncesinde oldukça yaşam dolu olan ve çektiği TikTok videoları ile çevresine neşe dağıtan Ümit Aktepe şimdi yatağa bağlı bir vaziyette abisi Ahmet Aktepe tarafından bakımı gerçekleştiriyor.

Annesi de böbrek naklinden sonra hayatını kaybetti

Kardeşinin hastalığına bir türlü teşhis konulamadığını kaydeden abi Ahmet Aktepe, "Diyarbakırlıyız. 8 kardeşiz. 4 kız 4 erkek. Anne ve babamız vefat etti. 2019 yılında kardeşim böbrek nakli oldu. Annem böbreğini verdi. Nakilden sonra kardeşim çok iyiydi. Annem de nakilden bir sene sonra aynı kardeşim gibi oldu ve vefat etti. Kardeşim iyiydi. 9 ay önce ayak ağrısından başladı sonra bu hastalık ilerlemeye başladı. Nereye götürdüysek vitaminsizlik dediler, mama verdiler. Son bir ayda tamamen yatalak oldu. Daha önce kız kardeşimin yanında kalıyordu. Kız kardeşim de rahatsız olduğu için yanıma aldım. İş yerimle konuştum bana daha fazla izin veremeyeceklerini söylediler ben de kardeşim için işten ayrıldım. Kardeşime bakıyorum. Bana para pul lazım değil sadece kardeşim tedavi olsun yeter" dedi.

Genetik bir rahatsızlık üzerinde duruyorlar

"Doktorlar hastalığı bulamadılar" diyen Ahmet Aktepe şunları söyledi: "En son Fabry diye bir hastalık varmış genetik hastalık. 7 yaşında bu hastalık başlıyormuş. İlk, ayak ağrısından başlıyormuş sonra böbrek yetmezliğine gidiyormuş. Nereye götürdüysek bir teşhis koyamadılar. En son Fabry olabilir dediler. Salı günü test yaptırmaya İzmir’e gideceğiz. Ben de kiracıyım. Götürecek aracım da yok. Zorluk yaşıyorum. Bir çaresi olsa yeter bize. Bakımı zor oluyor. Bakımını kendi çabalarımla yapıyorum. Engelli raporu için başvurduk daha sonuç çıkmadı. Eş dost yardımcı oluyor, elde avuçta ne varsa tükettik. Hiçbir şey istemiyorum sadece kardeşim tedavi olsun, bir doktor çıksın desin ki ’Ben bu hastalığı tedavi ederim’ diyerek üstlensin. Ben sadece onu istiyorum",