“Yıkılma kötülük gördüğün zaman,
Umudunu yitirme incinme sakın,
Aç yüreğini kardeşliğe,
Kardeşin duymaz belki seni
Kim bilir belki eloğlu duyar”.
Bu dizelerin devamını bir çoğunuz bilir, söz ve müziği Zülfü Livaneli’ye ait türkü bir döneme damgasını vurur.
Öylesine etkilemiştir ki müzikseverleri, türkünün bulunduğu kaset binlerce satar, söylendiği konserlerde oturacak yer kalmaz, biletler aylar öncesinden tükenir.
Uzun yıllar dillerden düşmedi türkü, demek bu konuda yarası olan çoktu, kimseyi kardeşi bile duymuyordu belki, ama eloğlu duyuyordu.
Şimdilerde durum daha vahim, insanları kötü günlerinde Devlet yetkilileri bile duymuyor, ama ne kadar garip o eloğlu yine duyuyor.
Bir haber başlığı bu durumu açıklıyor: ‘Biri Engelli Üç Çocuğu Olan Babanın Yardım Çığlığı’.
Pusula’dan Aytaç Öztürk’ün haberi şöyle: “Zonguldak Merkez İlçeye bağlı Himmetoğlu Köyü’nde dört kişilik aile harabe binada yaşam mücadelesi veriyor. Sosyal medyadan aileye yardım çağrıları çığ gibi büyüyor. Almanya’da yaşayan Meral Aşçı Karaoğlu sosyal medya hesabından duyarlı vatandaşlara seslenerek aileye yardım çağrısında bulundu. Karaoğlu, ailenin harabe bir binada biri engelli üç çocuğuyla yaşam mücadelesi verdiklerini ve Zonguldak Belediye Başkanı Ömer Selim Alan’ın konunun takipçisi olacağını belirterek başkan Alan’a teşekkür etti.
İşte o paylaşım;
Sevgili insanlar, her insanın bir vicdani vardır, fakir ol zengin ol bu görmüş olduğunuz durum öğle bir durum ki her şeye ihtiyacı olan bir aile, biz gittik gördük durum çok mühim. Teşvikte bulunduğumuz ailenin herkesten her şeye ihtiyacı var. Üç tane evlatlar, biri engelli, bu çocukların bakışı dünya ya bedel be, Allah için Peygamber aşkı için hep beraber birlikte bu aileye yardım edelim. Allah rızası için, sen evde tokken, sen de evde sıcak yerdeyken bu ailenin ihtiyacı var, Rabbim yardım edenlerden Allah razı olsun”.
Haberde evin kötü koşullarını gösteren ve bir bebeğin bulunduğu fotoğraflara da yer verilmiş.
Bu haberde insanı üzen sadece zor koşullarda yaşam savaşı veren ve ihtiyaç sahibi olan bir ailenin durumu değil, bu ailenin belki yıllarca fark edilmemiş ve gerekli desteğin sağlanmamış olmasıdır.
Hani “Adalet” ve “Kalkınma” diyorzu ya, hani “Sosyal Devlet”, son zamanlarda da “Sosyal Belediyecilik” diyoruz ya... Boşa diyoruz.
Şimdi soru-yorum;
1. Biri engelli üç çocuklu ailenin ikametgahının bulunduğu o mahallenin muhtarı yok mu?
2. Engelli çocuğun takibini yapan bir Aile Sağlığı Merkezi yok mu?
3. Zonguldak Belediyesi’nin Sosyal Hizmet Servisi yok mu?
4. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Zonguldak İl Müdürlüğü’nün birinci derecedeki görevi engelli ve yoksul aileleri tespit etmek ve destek hizmetleri sunmak değil mi?
5. Engelli hizmetleri alanında örgütlenmiş sivil toplum kuruluşları ne işe yapar?
6. İktidar ve muhalefet partilerinin kadın ve gençlik kolları ne iş yapar?
Ballı makamları işgal etmiş, kardeşi duymasa da zor durumdaki insanların ihtiyaçlarını duyacak, görecek ve giderecek yöneticiler, siz ne iş yaparsınız? Sizin kendinizden başkasına bir faydanız, yararınız olmayacak mı?
Fakire, fukaraya, işsize, engelliye, muhtaç çocuk, kadın, yaşlı, gazi ve şehit yakınlarına, cümle ihtiyaç sahiplerine yardım eli uzatmak, destek vermek sizin neden zorunuza gidiyor?
Kendi lüks makam araçlarınızı eşiniz ve çocuklarınızın özel işleri de dahil kullanırken, Devletin malından, lojmanından, hizmetlerinden sınırsızca faydalanırken, her öğün yemeğini yerken, gariban size niye batıyor?
Kimin malını kimden esirgiyorsunuz? Devletin fonunu, parasını neden gariban için kullanmıyorsunuz?
Cumhurbaşkanı Erdoğan size bu insanlarla ilgilenin demedi mi? Neden Reis’i dinlemiyorsunuz?
Sizin bu dünyada yaptığınızın dinen, ahlaken, kanunen yeri yok.
Sizin öbür dünyada yatacak yeriniz de yok.
Bunu bilin istedim!
Diğer yanda; bu ihtiyaç sahibi ailemizi kardeşi, komşuları, mahalle muhtarı, Devletimizin ilgili, bilgili, yetkili yöneticileri duymazken, çok uzaklardan, Almanya’dan haber alıp çare arayan değerli gurbetçimiz Meral Aşçı Karaoğlu’nu kutlarım.
Sağolsun, varolsun, Allah razı olsun.
Facebook Yorum
Yorum Yazın