TAHA

Bazen birisine rastlarsınız ve o orada kendi olarak ilerlerken birçok ders verir size. Neyi göz ardı ettiğinizi hatırlatır ve yenilenmiş bir bakış açısı kazandırır. Eğer öğrenmeye niyetli gözlerle bakarsanız size kimin ne öğrettiğinin de bir önemi yoktur. Bu bazen sokaktan geçen biri olur, bazen küçük bir çocuk, bazen hayatınızdan ve sizin koşullarınızdan çok uzak biri.

Sosyal medyanın kullanımının had safhaya ulaştığı bu günlerde rastladım ona. Herkes birbirine linkler atıp dururken, ne oldu, ne olacak, uzman olan olmayan herkesin konuşmalarından bıkıp usandığımız bu zamanda bir de youtuberlar var. Günümüz jargonu ile “Takipçi kasmak” için tadımlık videolarla, davet eden…

İşte o sırada biraz da bu yozlaşmış, bir yerlerden defosu görünen kişilerden uzaklaşmak istediğim bir anda gördüm onu. Henüz çok genç, derme çatma bir mutfakta hayallerinin peşine düşmüş Taha. On iki çocuklu bir ailede Hatay ‘ın bir köyünde yaşıyor. Anne babanın sağlık sorunları var işsizler. Devletin verdiği ayda sekiz yüz lira ile geçiniyorlar. Taha ilkokul dördüncü sınıfa kadar okumuş. Araba korkusu var. Bir yakının ayarladığı doktora güç bela bir kez gidebilmiş korkusu yüzünden. Onun dışında ise köyünden hiç çıkmamış. Ailesine de destek olabilmek için ne yapabilirim diye düşünüyor. Tutkusu yemek yapmak ve aynı zamanda bunu kendisini terapi etmek için de kullanıyor. Şu an on yedi yaşında.

Videolarını kız kardeşi çekiyor Taha’nın. “Taha’nın Mutfağı” baskılı önlüğünü geçiriyor üzerine, her evde bulunabilecek malzemelerle kendince tarifler yapıyor. Ne süper bir mutfağı, ne çok iyi bir fırını ne de doğru düzgün araç gereci var. Hatta bazen sütlü bir tatlıyı, köyde süt bulamayınca suyla yapıp böyle de güzel olduğunu belirtiyor. İlk başladığı zamandan bu zamana iki defa bozulan telefonu yüzünden youtube’daki kanalı silinse de pes etmeyip üçüncü kez deniyor ve ınstgram’da bir hesap açıyor. Elinde olan birbirine benzer malzemelerle farklı tarifler denemeye, yayınlamaya devam ediyor. O coğrafyada doğduğum için kokusunu duyuyorum arkadaşları ile yürüdüğü yabani ot kokulu toprak yolların, yapısındaki doğallığın, samimiyetin güzelliğin.

Yaptığı işi ciddiye alıyor. Hiçbir basamağı atlamadan, son sunum ve tadım aşamasına kadar; hep aynı sakinlik, doğallık. Koşullarını olduğu gibi kabul edip ben ne yapabilirim diye yola çıkmış Taha, tutkusunu izlemiş. Ne parasızlığı dert etmiş, ne imkân olsaydı bahanelerinin ardına gizlenmiş, ne de şikâyetleri veya serzenişi var. Ne duygu sömürüsü yapıyor, ne hırsı ve etkileme çabası var.

Taha, verdiği her tarif ve yıllardır gösterdiği çaba ile utandırıyor beni. Aynı zamanda gülümsetiyor ve ışıklı bir umut tohumu atıyor kalbime.  Küçüğüm, nasıl bir ders oldun bize. Üstelik de bir ders verme derdinde de olmadığın halde ve tam da bu yüzden. Ardına saklandığımız bahanelerimizin, ne saçma olduğunu ve bizim iradesizliğimizin, cesaretsizliğimizin getirdiği yerde durup kaldığımızı nasıl da gösterdin bize sadece kendin olarak,  sevdiğin işi yaparak. Çaba ve sebatla yola çıkılırsa nelerin mümkün olabileceğinin nasıl da dersini veriyorsun bize. Dilerim hep böyle kalırsın, böyle samimi ve içten. Arkamızı döndüğümüz dişli, köyünde sana erişemesin, sen aynı doğallığınla hayallerine yürürken, kendini büyütürken, dışarıdan bir çare, kişi, kurtarıcı bekleyen herkese örnek olmaya devam edesin yaşarken.

*Taha Duymazz ınstgram ve youtube hesaplarına bakabilirsiniz.

Emel Eva Tokuyan